''Hulp van de man, voor de man'' - Afslag Ambiq over de nieuwe interventie Vaderfactor

Wanneer je samen een kindje verwacht, draagt en voelt de moeder het kindje natuurlijk in haar buik. Jij als vader hebt geen idee hoe dit voelt en ervaart een zwangerschap anders dan de moeder die het kind draagt. Leuk, spannend maar ook wel onzeker kun je worden van het idee dat je ‘vader’ wordt en straks de verantwoordelijkheid draagt voor jouw kind. Logisch! Linda Kollen bedacht hiervoor een nieuwe behandelvorm: ‘Vaderfactor’ en werkte deze uit met Erik Assen. Dit hield onder andere in: 'Hulp van de man, voor de man'. Zij vonden namelijk dat de vader meer betrokken moest worden in de behandeling. Ambulant hulpverlener Baris en cliënt Maikel delen hun verhaal en ervaringen over hoe zij ‘Vaderfactor’ ervaren.

‘Ik ben zelf ook vader en vind het een mooie ontwikkeling in de zorg’, begint Baris. Daarin sluit hij aan op het standpunt van Linda en Erik waar het idee allemaal is ontstaan. Dat hij onderdeel mocht zijn van de pilot ‘Vaderfactor’ en nu dus definitief de nieuwe behandelvorm mag aanbieden, vind hij ontzettend tof! Hij zit met een glimlach op zijn gezicht te vertellen over hoe hij hierin terecht is gekomen, maar ook wat hij allemaal al heeft bereikt. Al snel draagt Baris het stokje over aan Maikel, die ook bij het gesprek zit. Hij is namelijk ervaringsdeskundige en heeft met Baris de nodige gesprekken gehad over het ‘vaderschap’. Maikel neemt ons mee in de tijd dat Baris bij hem was en hoe hij deze hulp heeft ervaren. 
 

Met een volle rugzak

‘Ja, ik ben dus Maikel’, begint hij lachend. Hij stelt zich netjes aan me voor en al snel begint hij over hoe hij in de hulpverleningswereld terecht is gekomen. ‘Ik had een moeilijk verleden. Mijn ouders waren allebei verslaafd en gingen al snel uit elkaar. Ik heb toen een tijdje bij mijn moeder gewoond maar dat was te onveilig voor mij. Op mijn 3e ben ik bij mijn vader komen wonen tot mijn 18e. Ik heb toen afscheid van mijn vader moeten nemen, want hij overleed.’ Een heftige tijd waarin Maikel zat en waar hij nu nog last van heeft. Dit alles zit verstopt in zijn rugtas maar wanneer we verder in het gesprek raken, haalt hij er steeds meer uit om te delen. ‘Het is niet niks wat ik heb meegemaakt, dat klopt. Ik kwam in de schulden terecht en raakte vanaf m'n 13e verslaafd. In 2016 heb ik mijn vriendin leren kennen waar ik nu een gezin mee heb. We stonden toen allebei onder zorg van een andere instelling. Zij verwezen ons uiteindelijk door naar Ambiq waar we nu dus zitten.’ Maikel en vriendin wonen op ons Ouder- en Kind Centrum en kwamen via onze medewerkers met ‘Vaderfactor’ in contact. ‘Toen mijn vriendin beviel van onze dochter mocht ik er een paar dagen bij zijn. Ik zat namelijk tijdens haar zwangerschap in een afkickkliniek. Gelukkig woon ik nu met mijn gezin samen bij Ambiq. Het voelt fijn om bij hun te zijn, maar het is ook wel stressvol.’ Zo vertelt Maikel dat het met ups en downs gaat hoe hij zich voelt. Zo heeft hij meerdere keren een terugval gehad, waardoor hij weer naar de alcohol greep. Zo geeft hij in het gesprek aan dat een medewerker van Ambiq hem hierop heeft betrapt, maar dat hij hier eigenlijk ook op had gehoopt. ‘Ik wist niet hoe ik het gesprek moest aangaan. Ik had het allemaal niet meer helder. Ik wilde betrapt worden.’ De onderliggende reden was angst. Angst dat zijn kind wordt afgepakt, angst voor het vaderschap, angst of hij wel een goede vader voor zijn dochter is... Hij werd overspoeld met angsten en onzekerheden. Baris neemt op dat moment het stokje over. ‘Maikel zat op dat moment vooral in de knoop met zichzelf of hij het vaderschap wel aankon, maar hij legde de lat voor zichzelf hoog.’ Maikel begint te lachen, waarop Baris ook begint te lachen en maakt het gesprek verder af: ‘Ja, jij wil dé perfecte ouder zijn. In de gesprekken die wij samen hebben gehad, kwam je ook tot de ontdekking dat iedere ouder dit als wens heeft, maar dat dat gewoon niet bestaat.’  
 

Nóg een hulpverlener

De hulp die Maikel kreeg vanuit Ambiq heeft hij als prettig ervaren. ‘Baris praatte met mij over mijn onzekerheden, maar ook naar wie ik als individu was. Het feit dat iemand naar mij omkeek en mij wou helpen, vond ik echt tof!’ Maikel's eerste reactie op de hulp vanuit 'Vaderfactor’ was daarentegen anders. ‘Ja, er kwam dan wéér een hulpverlener in m'n nek hijgen. Maar aan de andere kant dacht ik wel: als ik het niet probeer, weet ik ook niet hoe het is. Dus toen ben ik er eigenlijk maar open ingestapt.’ De doelen zijn voor elke vader die 'Vaderfactor’ krijgt verschillend maar hebben wel de nodige overeenkomsten met elkaar. ‘Het is echt zorg op maat leveren’, geeft Baris aan. ‘Deze vorm van behandeling gaat er echt om wie je wilt zijn als vader. Maar daarbij ook kijkende naar het individu. Ik ben van mening dat je een vader niet kunt helpen op het moment dat hijzelf ook niet weet wie hij is of wat hij wil. Daar kunnen wij als hulpverlener mee helpen.’ 
 

De perfecte vader bestaat niet

‘Wat ik uit de tijd heb gehaald, dat Baris bij mij is geweest? Het idee en gevoel dat hij er voor mij was en ik mijn onzekerheden kon delen met hem. Ja, daar heb ik zelf veel aan gehad. Maar ook dat hij naar mij keek als individu. Ik ben natuurlijk wel vader, maar ik ben ook nog altijd Maikel. Dat daar ook focus op kwam te liggen wie ik was en wat ik leuk vond. Maar ook het delen van elkaars ervaringen en niet de perfecte vader te hoeven zijn heb ik veel aan gehad.’ Maikel vertelt onder andere nog dat hij na gesprekken met Baris ook vaak informatie op papier meekreeg om later nog weer rustig te kunnen doorlezen. ‘Mijn hoofd was soms zo vol, dat ik alle informatie niet kon onthouden. Onthouden is nog weleens moeilijk voor mij, omdat ik 14 jaar verslaafd ben geweest.’ Maikel begint dan hardop te lachen. ‘Ik heb er gaten in mijn brein aan overgehouden!’