Hoe werkt Ambiq?

Jeugdigen en volwassenen met een licht verstandelijke beperking en beperkte sociale redzaamheid kunnen zich niet in alle gevallen zonder hulp handhaven in sociale situaties en reguliere maatschappelijke verbanden. Het zit in de genen van Ambiq dat zij zich rekenschap geeft van deze kenmerken. Ambiq behandelt, begeleidt en ondersteunt hen en vindt het belangrijk dat zij een volwaardige plaats hebben in de samenleving en daaraan meedoen. Wij richten ons op de mogelijkheden van het kind, de jongere of de volwassene én op die van zijn of haar omgeving (het gezin, vrienden, de school, het werk).



De kinderen, jongeren en volwassenen en hun gezins- of sociale systeem, staan in het handelen van Ambiq centraal. Ouders, verzorgers of vertegenwoordigers worden bij de hulpverlening betrokken. De vraag van de cliënt is het vertrekpunt van de zorg en behandeling. Daarbij hebben de hulpverleners van Ambiq een eigen professionele verantwoordelijkheid. De hulpvraag, de doelen van de hulpverlening en het hulpaanbod worden in dialoog tussen cliënt en hulpverlener vastgesteld. Uitgangspunt daarbij is de competentie, oplossingsgerichte en contextuele benadering. De hulp van Ambiq is zoveel mogelijk gericht op het behouden van de normale opvoedingssituatie en vindt zoveel mogelijk plaats in de directe leefomgeving van de cliënt.

Succesvolle methodieken als basis

Vragen om hulp is geen gemakkelijke stap. Daarom staan we snel klaar voor cliënten en/of hun ouders/verzorgers, en nemen we hen serieus. We ondersteunen op basis van drie methodieken: het sociaal-competentiemodel, systeemgericht werken en oplossingsgericht werken.

Het sociaal-competentiemodel helpt met een goede balans

Dit model gaat uit ervan uit dat kinderen een voorbeeld nemen aan het gedrag van belangrijke mensen in hun leven. Voor het aanleren van nieuw/gewenst gedrag, heeft een kind bepaalde vaardigheden nodig; handvatten om zich te kunnen ontwikkelen. Is de balans tussen vaardigheden en ontwikkeltaken verstoord, dan kan dat leiden tot gedragsproblemen. Met het sociaal-competentiemodel kunnen we de vaardigheden, ontwikkeltaken en de onderlinge balans in beeld brengen.
 
We ondersteunen onze cliënten vanuit een positieve benadering: het aanleren van vaardigheden staat centraal, niet het afleren van probleemgedrag. De belangrijkste succesfactor is aansluiten op gewenst gedrag, zodat de cliënt een goed voorbeeld kan volgen. Interventies zijn altijd gericht op het verminderen van risicofactoren en het versterken van beschermingsfactoren.

Systeemgericht werken creëert samenhang

Eigen kracht staat aan de basis van onze behandeling en begeleiding. Wat kan een cliënt zelf, samen met de mensen om hem of haar heen? Deze relaties – met ouders, vrienden en collega’s – noemen we het systeem van de cliënt. Door systeemgericht te werken kijken we niet alleen naar de cliënt maar ook naar de mensen daarachter. Zo ontstaat een compleet beeld, waardoor we bepaalde gevoelens en gedragingen beter kunnen begrijpen en behandelen. We betrekken het systeem zoveel mogelijk bij onze hulpverlening. Onze zorg is (in principe) tijdelijk, en met de systeemgerichte benadering kan een cliënt verder, wanneer het hulpverleningstraject is afgerond.

Cliënten weten het beste waar ze het moeilijk mee hebben

Het oplossingsgerichte model benadrukt dat hulpverleners de waarheid niet in pacht hebben. Cliënten weten het beste waar ze het moeilijk mee hebben en ook wat juist heel goed gaat in hun leven. Met deze benadering helpen we cliënten om hun eigen oplossingen te creëren. Het herhalen van geslaagd gedrag, hoe klein ook, is de basis voor positieve veranderingen. En net als bij systeemgericht werken en het sociaal-competentiemodel, ligt onze focus niet op problemen, maar op oplossingen.