“Iedereen moet zich hier welkom voelen” - 10 jaar Ambiq

Een mooie mijlpaal: 12,5 jaar bij Ambiq. Weet je nog hoe je hier bent binnengekomen? 

“Ik werkte bij een advocatenkantoor, maar ik wou graag wat anders. Daarom heb ik 4 sollicitaties verzonden, waarvan De Eik er 1 was. Ik was vanuit het advocatenkantoor gewend dat ik altijd super netjes gekleed moest zijn. Toen ik aankwam bij De Eik voor het gesprek, bleek dat ik toch wel ietwat overdressed was. Bij mijn tweede gesprek ben ik daarom maar in spijkerbroek gekomen, ha ha.” 

“Het bleek had ik de keuze om bij alle 4 van mijn sollicitaties te komen werken. Mijn man zei toen tegen me: “Kies nu eens vanuit je hart”. Dat was de reden dat ik besloot om voor De Eik te gaan. Ik wilde heel graag iets betekenen en mijn gevoel in mijn werk kwijt kunnen. Ik wilde bijdragen aan een goed doel: de zorg voor kinderen en volwassenen met een licht verstandelijke beperking.” 

Kun je De Eik/Ambiq van toen beschrijven?

“De Manegestraat in Deventer was heel klein, maar daardoor ook heel knus. Als je bij ons binnenkwam, had je een lange gang met aan het eind een klein keukentje. Daarnaast was er een spelkamer, een therapiekamer, een overlegkamer en een werkkamer. In die werkkamer zaten we met zo’n beetje alle functies samen: clustermanagers, gedragswetenschappers, secretaresses; noem het maar op. We zaten zelfs met twee secretaresses aan één bureau, dat weet ik nog goed. Zo klein was het, maar daardoor heel gezellig en informeel.” 

“De behandelplanbesprekingen moesten we toentertijd notuleren. Dat was een hele operatie, want we moesten de kantoorruimte uit en naar het huis van de “buren” (ook De Eik) waar de vergaderruimte was. Je moest dus alle spullen (telefoon, laptop, notitieblokje, koffie en thee) meenemen om te notuleren. Dat kun je je nu niet meer voorstellen.” 

Dat verschilt vast van hoe het nu gaat op de poli in Deventer 

“De poli in Deventer waar we later heen verhuisden is niet klein, maar toch hebben we de informele sfeer nog steeds. We hebben een relatief klein team ten opzichte van de teams in Hengelo en Hoogeveen. Zo staan we snel met elkaar in verbinding en hebben we hele korte lijntjes. We hebben zelfs een groepsapp met de poli Deventer. Je weet elkaar daardoor altijd snel te vinden voor een praatje en tips op werkgebied. We lopen zo bij elkaar naar binnen, we nemen het weekend door met elkaar en we beginnen de dag met een kop koffie. Er is ruimte voor goede gesprekken, zowel op werkvlak als privé. Aan ons team heb ik veel gehad tijdens de financiële situatie van Ambiq in 2019. Dan trekken we elkaar in Deventer er doorheen. We mogen even mopperen, maar we zwepen elkaar dan ook weer op. We zetten met elkaar de schouders eronder en met een goed gevoel voor humor gaan we weer door. Dat vind ik de kracht van Deventer.” 

En buiten dat je lid bent van het team in Deventer, ben je ook samen met Nienke de eerste gezichten die mensen zien als ze binnenlopen bij de poli 

“Door mijn functie ben ik op de poli, samen met collega Nienke, inderdaad het aanspreekpunt en daarmee het gezicht van Ambiq voor iedereen die binnenkomt in Deventer. Je kunt ons bijna zien als een welkomstcomité. Dat is zo voor medewerkers, maar ook voor kinderen en hun (groot)ouders. Als kinderen binnenkomen, herkennen ze ons gelijk. In het verleden kwamen kinderen wel eens op locatie voor kookles. Dan kreeg ik de vraag of ik mee wilde eten, omdat ze zo trots waren wat ze gekookt hadden. Dat vind ik dan zo leuk. Het is mooi om te zien hoe de kinderen die je ziet binnenkomen zich ontwikkelen. Je ziet namelijk echt verandering in een paar maanden. In het begin kijken ze je misschien nog niet eens aan, maar in de loop van de tijd voer je gesprekken met hen, herken je ze en zie je dat ze je meer vertrouwen. Op deze manier heb ik rechtstreeks contact met degenen voor wie we het als Ambiq doen, en dat voelt goed. We proberen de drempel zo laag mogelijk te houden, zodat iedereen zich welkom voelt. Dat zit ook in mijn persoonlijkheid: ik wil dat iedereen zich op zijn gemak en welkom voelt. Het is belangrijk dat je mensen dat meegeeft. 

Je spreekt met veel trots en enthousiasme over je werk. Kun je iets vertellen over projecten waar je trots op bent?
 

“Dat klopt. Ik ben een keer gevraagd voor een teamvergadering om te participeren in een rollenspel. Ik speelde een cliënt (een kind) met hechtingsproblematiek. Het werd opgenomen, waarbij het doel was om te onderzoeken hoe pedagogisch medewerkers op de cliënt reageren die niet mee terug naar de groep wilde. Ik ga dan helemaal op in die rol. Ik leer hier zelf ook veel van. Het was heel leerzaam.” 

“Verder vind ik het heel leuk om de functie van trainer te vervullen. Het geeft me veel energie als ik merk dat mensen voelen en meemaken dat er meer in ze zit dan ze vooraf gedacht hadden. En dat ze meer kunnen doen dan nu. Zo heb ik de User trainingen gegeven en geef ik nu samen met 2 collega’s de training Sterk in je Werk.” 

“Sterk in je werk gaat over de ontwikkeling van medewerkers. We stellen vragen over waar ze op dit moment in hun werk bij Ambiq staan. Wat kunnen ze daar zelf in doen, wat zijn hun verborgen talenten en wat vinden ze eigenlijk leuk maar doen ze nu niet? Het is een bewustwording van de eigen inzetbaarheid, en van het feit dat ze zelf zo veel meer talenten hebben dan dat ze zelf misschien zien. Die dingen uit mensen halen, dat is het leukste aan Sterk in je Werk.  

“Daarnaast heb ik neuro-linguïstisch programmeren (NLP) gevolgd. Dat gaat over het leren over jezelf: in welke patronen zit je vastgeroest en hoe kun je daaruit komen? Hoe kun je conflictsituaties op een goede manier oplossen? Dat heeft me veel zelfkennis gebracht. Het leert je namelijk hoe je zelf denkt, hoe je goede vragen aan een ander stelt.” 

Als ik je zo hoor, dan zijn ‘verbinding’ en ‘vertrouwen’ echt kernwoorden voor jou en jouw vak

“Dat denk ik wel. Ik wil graag dat iedereen zichzelf kan laten zien binnen Ambiq, en dat de ander ook zichzelf moet/kan zijn. Dan heb je verbinding en vertrouwen. En zodra dat er is, dan heb je een goede samenwerking en staan mensen voor elkaar klaar. Dat is de mentaliteit die ik heb, en ook in ons team goed te zien is: samen de schouders eronder, handen ineen, en gaan met die banaan.”