“De jongere in zijn of haar kracht zetten, dat is het mooiste wat er is!” - Afslag Ambiq

Waardevolle gesprekken met elkaar 

Ondanks dat Maureen er anderhalf jaar werkt, weet ze al goed wat ze wil als hulpverlener: contact hebben met de jongeren en ze zoveel mogelijk zien. “Dat is het mooiste wat er is! Op deze manier bouw je een (vertrouwens)band op waardoor je met elkaar kunt samenwerken. Ik vind het belangrijk dat er veel aandacht wordt besteed aan het creëren van een vertrouwensband, omdat ik ervaar dat er op die manier openheid ontstaat en we de jongeren het beste kunnen helpen. De jongeren geven mij als het ware een kijkje in hun leven. Ook bespreken we samen onderwerpen die nu spelen, maar ook die zich vroeger hebben afgespeeld. We praten over wat voor invloed dat nu nog heeft in hun dagelijks leven. Ondanks dat Maureen en haar collega's maar kort betrokken zijn bij de jongeren van het trainingshuis in Hardenberg, is deze band wél haalbaar. “Ik merk nu, ondanks dat ik er anderhalf jaar werk, dat je echt wel een band met de jongeren kan opbouwen. En persoonlijk vind ik dat erg fijn werken!” De jongeren wonen gemiddeld twee jaar in het trainingshuis. 

Hoe een behandeling tot stand komt 

Voordat een jongere bij het Trainingshuis gaat wonen, proberen Maureen en haar collega's al contact te hebben met de jongere. “Dit doen wij zodat de jongere in ieder geval ziet waar hij of zij terecht komt en hoe zijn kamer eruitziet. We vragen dan vaak of de jongere een keertje met ons komt mee-eten, zodat we alvast kunnen kennismaken.” De jongeren die bij een trainingshuis worden geplaatst zitten in de leeftijd van 16 tot 23 jaar. Het is per jongere verschillend welke hulpvraag hij of zij heeft. “De hulpvragen die wij regelmatig tegenkomen zijn onder andere het leren omgaan met geld, het regelen van de financiën, het willen leren koken, maar ook het stukje rondom de sociaal emotionele ontwikkeling nemen wij hierin mee. Denk hierbij aan het omgaan met frustraties en andere emoties, maar ook het contact hebben en houden met ouders. Iedere jongere mag zelf aangeven wat hij binnen het trainingshuis graag wil leren, de eigen motivatie is erg belangrijk. Wij denken mee en sturen waar nodig.'' 

Zoals eerder aangegeven ligt het trainingshuis in Hardenberg midden in het centrum. “Alles is op loopafstand van de jongeren, dus dat is erg fijn! Zo kunnen ze gemakkelijk heen en weer voor boodschappen, maar ook voor andere activiteiten.” Verder bestaat het gebouw uit een begeleidingsvloer waar Maureen en haar collega's slapen en waar hun kantoor is, maar ook drie kamers voor de jongeren. “Wanneer een jongere net bij ons komt wonen, beginnen ze vaak bij ons op de begeleidingsvloer. Dit duurt bij de één drie maanden en bij de ander misschien wel een half jaar, het is maar net wat hij of zij nodig heeft. Observeren en signaleren wij dat het goed gaat op de begeleidingsvloer, dan is het tijd voor de vervolgstap. Dan mag de jongere naar een eigen appartement met een eigen voordeur. Zorg op maat leveren, dat is wat wij doen.” 

Hoe een werkdag van Maureen in het Trainingshuis er onder andere uitziet 

“Onze diensten beginnen om 13:00 of om 14:00 uur. Een late dienst is van 13:00 tot 22:00 en de slaapdienst is van 14:00 tot de volgende dag 10:00. Wat nog leuk is om te weten, is dat wij op de locatie een vast koffiemomentje hebben om 15:00 en om 20:00. Het is niet verplicht voor de jongeren om hierbij aanwezig te zijn, maar als ze willen kunnen ze aanschuiven. Dat zijn altijd fijne momenten om even een gezellig praatje te maken. Huisbezoeken plannen ik en mijn collega's vaak in de avonden. Dit met als hoofdreden dat de jongeren overdag vaak op school, naar stage, aan het werk of bij een dagbesteding zijn. De huisbezoeken vinden dan plaats in hun appartement bij ons op het trainingshuis. Tijdens deze momenten bespreken we onder andere hoe de dag ging, of hij of zij nog ergens tegenaan liep, het bespreekbaar maken van gevoelens en emoties, lopen we samen even de leerdoelen langs etc. Bijvoorbeeld het leerdoel 'ik wil leren hoe ik geld kan besparen'. Tijdens een huisbezoek vullen we dan samen financiën formulieren in en gaan we de uitgaven van afgelopen week bij langs. Als hulpverlener mag je dan tips en adviezen geven, waar de jongere de volgende keer op kan letten om wat goedkoper uit te zijn.''  

Wanneer ik naar haar team vraag, verschijnt er een grote glimlach op het gezicht van Maureen. “Ik vind ons team écht goed in het individueel aansluiten bij de jongere. Maar ook de positieve sfeer wat er bij ons op de locatie is, is top! Mijn collega's en ik proberen dit ook zoveel mogelijk naar de jongeren uit te stralen, maar ook het positieve van de ander inzien, kijken naar wat de jongere al wél heel goed kan... Dat vind ik mooi! Daarnaast vind ik dat ons team goed aansluit bij de doelgroep en kijkt naar wat de jongere van ons nodig heeft. Ondanks dat ons team uit zeven personen bestaat en we elkaar niet elke dag zien, is er onderling wel een fijne samenwerking. De verantwoordelijkheid dragen we zoveel mogelijk samen en iedereen stelt zich open naar elkaar op.” 

Als pedagogisch medewerker bij Ambiq moet je.... 

“Goed kunnen luisteren naar wat de jongere zegt, maar ook goed aansluiten bij wat hij of zij nodig heeft. Flexibel zijn, je kunnen en willen aanpassen en zorg op maat leveren. Op deze manier kun je de jongere ook goed in zijn of haar kracht zetten.” Maureen snapt dat je niet binnen 1-2-3 seconden een vertrouwensband met een jongere hebt opgebouwd. Dit vergt tijd én geduld. “Ik probeer er de tijd voor te nemen, maar ook voor te maken. Even een praatje houden na een lange schooldag bijvoorbeeld of tijdens een wandeling. Deze ‘praatjes’ zijn zo belangrijk, want ook dán merk je of er wat speelt of niet.” Hierbij houdt Maureen in haar achterhoofd, dat sommige jongeren al meerdere hulpverleners hebben gehad. “Het doet wat met mij als ik hoor dat ik hulpverlener nummertje zoveel ben. Ik ben me er dan ook bewust van dat ik daar rekening mee moet houden. Je kan niet zomaar van de jongere verwachten dat hij of zij zich zo eventjes voor je openstelt. Dat heeft tijd nodig en dat moet voor hen ook voelbaar zijn. Tijd geven maar ook de tijd nemen voor de jongere om naar hun verhaal te luisteren. Daarnaast vind ik het belangrijk dat de focus niet alleen ligt op begeleiden en behandelen in het trainingshuis, grotendeels wel natuurlijk, maar tijd maken voor een spelletje, een wandeling, of gezellig even kletsen op een terrasje is ook gezellig en belangrijk om te doen! Het trainingshuis is hun thuis en daar hoort ook (een boel) ontspanning bij!'' 

Energie krijgen van de kleine dingen 

De jongere zien groeien naar zelfstandigheid is waar Maureen onder andere energie van krijgt. Wanneer jongeren klaar zijn bij het trainingshuis stromen zij vaak uit naar een plekje waar ze op zichzelf gaan wonen met, als dat nodig is, ambulante begeleiding. Of ze stromen bijvoorbeeld door naar een beschermd wonen locatie. “Ik krijg energie van kleine dingen. Als ik uit mijn slaapdienst kom en ik zie dat iedereen naar school of het werk is, dan krijg ik een lach op mijn gezicht. Niet omdat ze weg zijn, zeker niet! Maar omdat ze hun verantwoordelijkheid nemen en aan hun dag zijn begonnen. Onlangs is één jongere uitgestroomd naar een eigen huurwoning, hij woont nu helemaal op zichzelf en redt zich prima. Ik kom nog één keer in de week langs om nazorg te bieden en om te helpen bij de opstart op zijn nieuwe plekje. Als ik dan zie hoe goed hij het allemaal voor elkaar heeft, kun je niet anders dan trots zijn!''